कविता

AMRIT KUMAR KC

भए तिमी फूल को रस,

बासना बनी रहनु ?


माया पाउने आशा गरे तिमी संग भेट्दा पहिलो दिन !!


बगी रहन्छन आशु हरू आँखा बाटा किन !


बोलाई तिमी भेटिन छौ की हास्ने बोलने गर !


छुरा मेरो मुटुक माँ हाने की छेऊ नून अबा न छर !!


भेट्दा खेरी हासने गर न बोलनी तिमी !


आखिर हूम म तिम्रो न समझा मलाई पराई !!


साचो मेरो बोली बचन किन म बोल्नु !


माया को पीड़ा यस्तै रहिछ सधै छाती पोल्नु !!


बाच्नु कुनै चारा छैना मरनु म कसरी !


माया गर्ने बाचा थिए निभाउनु म कसरी !!


आखा हेरी टोल्लाऊ की म भूल्ने मन छैन !


भेटे हासने बोलने गर रुनु परदैन !!





            (2)

समाज सग अयोग्य भै ठोकिन पुगे I


रिसको आवेगमा आँफै सग झोकिन्न पुगे II

जिबन जिउनु को औचित्य नै रहेन I

आफू आफू सगै एक्नास सग ठोक्किन पुगे II

मन भरी का चाहना अभिलाषा सगै I

होड बाजी मा अघी सर्ने म आँफै पहिला रोकिन पुगे II

मुग्लानिएर जवानी दासता मा ब्यतित हुँदा I

समय को पावन्दी मा आफ्फै ठोकिन पुगे II



तपाईंहरुको चिर पारीचित साथी 


 धन्यबाद
 सुघन्ध बनेर
AMRIT KUMAR KC
पिपलधारा ०८ गुल्मी नेपाल
मोब +009779352514810
हाल राजिस्थान( भारत)
Email:amritkumarkc@gmail.com
:amritkumarkc25@yahoo.com