 |
| अमृत कुमार के सी |
अबिरल धारा निसासिएर बसेको प्रेमको बिज
अंक्कुरित भई हरियोमा रङियो जग सारा
सुस्क भैसकेको इन्द्रियहरु उर्जाले जुर्मुरायो
एक्लोपनको बादलले धमिलिएका
नयनहरुमा आशाको किरण टल्पलायो
एक्लै निर्जन बनमा म पहाड अनी
गगन सँग बोल्न थाल्छु हावाको चिसो सिरेटोको
संगीतमा ब्रिक्षहरु गुनगुनाएको सुन्छु ।
निर्जिब ढुङ्गामा पनि म इश्वर देख्छु
निस्प्राण माथि पनि म श्रद्धा राख्न थाल्छु
यो पागलपन अनी अलौकिक एकान्तमा
रमाइ रहेछु जाने हिंडेको बाटो छोडेर
कता कता हराई रहेछु ।
अमृत कुमार के सी
No response to “अलौकिक”
एक टिप्पणी भेजें