सुनिल बि सी |
बुझेर पनि नबुझेझैं गर्दा छाती चिरेर देखाउन सकिनँ
थाहा थियो मलाई म उनका लागि केवल खेलौना बनिरहेछु
रमाएँ त्यसैमा नखेलाउ भनी उनलाई कहिल्यै सम्झाउन सकिनँ
एउटै यात्रामा निक्लिएका हामी उनी शिखरमा पुगेर हेर्दा
थाहा छैन म कहाँ हराएँ आफैले आफैलाई भेटाउन सकिनँ
न त सक्छु दिन उनलाई दोष न कहीं भेटछु आफ्नो गल्ती
कहाँनेर के बिग्रियो कुरा कसैले सोध्दा बताउन सकिनँ
आँखाको भाखा नबुझ्नेलाई ओठ खोलेर बुझाउन सकिनँ
बुझेर पनि नबुझेझैं गर्दा छाती चिरेर देखाउन सकिन
उदिना पिपलधारा
गुल्मी नेपाल
हाल राजिस्थान( भारत)
No response to “आँखाको भाखा”
एक टिप्पणी भेजें